vakbewegingindeoorlog.nl

Voorzitter van het RKWV (later KAB): 1925-1941, 1945-1952

Adrianus Cornelis de BruijnAdrianus de Bruijn is geboren in Utrecht in 1887 en overleden te Den Haag in 1968. Hij was de zoon van een bouwvakarbeider. Na de lagere school leerde hij het metaalbewerkersvak. In 1908 werd hij lid van de plaatselijke afdeling van de R.K. Metaalbewerkersbond St. Eloy. Zijn loopbaan als vakbondsman begon hij als voorzitter van de Amsterdamse Propagandaclub voor de R.K. Metaalbewerkersbond. In 1914 werd hij tot landelijk, bezoldigd secretaris/penningmeester van deze bond aangesteld en een jaar later tot voorzitter gekozen. In 1918 werd hij benoemd tot algemeen secretaris van het Bureau van de R.K. Vakorganisatie. Zeven jaar later, op 1 januari 1925, fuseerde dit R.K. Vakbureau tot het R.K. Werkliedenverbond (RKWV). De Bruijn werd voorzitter.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog was De Bruijn betrokken bij de plannen tot oprichting van de Raad van Vakcentralen en de Stichting van de Arbeid, de twee organen die na bevrijding moesten zorgen voor meer samenwerking tussen de verschillende richtingen op sociaaleconomisch terrein. Hij nam zelf ook zitting in deze organen. Ter verwezenlijking van dit ideaal maakte De Bruijn in november 1940 samen met CNV-ers en NVV-ers een studiereis naar Duitsland om daar de arbeidsverhoudingen te leren kennen en bezocht hij instellingen van het Deutsche Arbeitsfront. Bij terugkeer liet hij zich positief uit over tewerkstelling van Nederlandse arbeiders in Duitsland.