 |
 |
 |
 |
Geschiedenis
Vakcentrales, vakbonden, bestuurders en leden. Ze werden door de bezetter als vijandig gezien. Stap voor stap palmde de bezetter de vakbeweging in. Een directe, eensgezinde reactie vanuit de vakbeweging bleef daardoor uit. Steeds weer stonden de vakbondsmensen voor de keuze: in de moeizaam opgebouwde organisaties blijven of die verlaten.
Vakcentrales
De bezetter verbood al snel alle links radicale vakcentrales. In de grootste vakcentrale, het socialistische NVV, zag de bezetter de eenheidsorganisatie waar uiteindelijk alle andere vakorganisaties in moesten opgaan. De confessionele vakbeweging kon in eerste instantie onafhankelijk, maar onder toezicht voortbestaan. Tot de bezetter een nationaalsocialistische eenheidsorganisatie oprichtte.
Vakbonden
De vakbonden trof doorgaans hetzelfde lot als de vakcentrale waarbij ze waren aangesloten. Maar niet alleen de zuil waartoe de vakbond behoorde bepaalde de houding van de bond. Ook de bedrijfsgroep die de bond vertegenwoordigde beïnvloedde deze houding. Bovendien waren er regionale verschillen.
Bestuurders en leden
Vakbondsbestuurders en –leden kwamen voor moeilijke keuzes te staan. De één koos een principiële houding, de ander had een meer praktische benadering. Allen moesten zij bepalen of zij de lijn van hun organisatie zouden volgden of hun eigen weg gaan. De verdeeldheid was groot en zorgde ervoor dat de vakbeweging niet één front vormde.